ชำงัด หมายถึง ว. ชะงัด, แม่นยํา, ขลัง, แน่, ได้จริง.
ว. ชาย, สาย, บ่าย, (ใช้แก่เวลา).
ก. ฉงน, สนเท่ห์, แคลงใจ, เช่น และเย็นตระชักสิชํางาย. (สมุทรโฆษ).
(โบ) ก. คิดเป็นทุกข์, วิตก, ป่วย, เป็นไข้, เป็นโรค, เช่น ตาชุ่มชื่นชํางือใจ. (ม. คําหลวง ฉกษัตริย์). (ข. ชํงื ว่า ความไข้, ออกจาก; ฌื ว่า เจ็บ, ไข้).
ก. ชํานิชํานาญ.
ว. ไม่มีรส, ชืด.
ก. ชนกัน, โดนกัน. (แผลงมาจาก ชน).
ก. เหยียบ. (ข.).